sobota, 23 marca 2013

Precyzowanie celu, czyli ostrzenie miecza i konfigurowanie stacji


W ostatnim czasie ukułem takie powiedzenie: Wyostrz miecz, a będziesz nim w stanie pokonać przeciwnika. Tym mieczem jest dokładne określenie swojego głównego celu. Pobrałem z Internetu poradnik, o tym jak powinno się wyznaczyć cel i jak do niego dążyć. Po prostu po tej lekturze żadna wymówka nie może się ostać. Do tego poznaję coś takiego, co się nazywa filozofią Kaizen. Orient więc nie bez powodu mnie fascynuje. Jedną z zasad tej filozofii jest właśnie wprowadzanie drobnych zmian w życie codzienne. Warto się kierować swoją naturą. Jeżeli jeden sposób nie działa trzeba spróbować innego, aż znajdzie się najbardziej pasujący. ‘’Miecz musi pasować do samuraja’’ Trzeba ostrzyć aż będzie idealny – potrzeba wytrwania- tak z moim określaniem celu wciąż mam niezadowalającą precyzję, ale jest coraz lepiej. Przynajmniej wiem dlaczego jestem przeciętny. To brak celu i wytrwałości, choć oba są moją wartością – to jednak przez lata stępiły się i przerdzewiały, bo sam na to pozwoliłem.

Być jak stacja – oznacza tu rejestrowanie przebiegu zmian w życiu jak w pogodzie. Drobne sukcesy nadają rozpędu i skostniałe stare przekonania niczym lodowiec zaczynają się powoli topić. Dalej oznacza to bycie gotowym na niespodzianki i zdystansowanie do odniesionych sukcesów i porażek. Po prostu rejestruje je jako ochłodzenia i ocieplenia. Gdy jest gorąco przestrzegam się przed ochłodzeniem, gdy jest zimno i dżdżysto pocieszam się rychłą poprawą pogody nawet niewielką. Symbolem bycia łowcą burz jest to, że jak pojawia się konkretna okazja dokonania większej zmiany – korzystam z niej. Tak najprawdopodobniej będzie z egzaminem karate, który za kilka tygodni odbędzie się w moim klubie.

Dziś światowy dzień meteorologii. Z tej okazji zaprezentuję na blogu wiersze napisane jakiś czas temu. Samorozwój okiem obserwatora pogody.

Jestem stacją przytwierdzoną trwale na skale...

Każdy przyrząd swą funkcję pełni
Każdy bezustannie akceptuje pomiar
Każdy wynik jest pasjonujący i niepowtarzalny

Statystyki pozwalają odkryć tajemnice aury
Lecz wiedza ta jedynie cząstkowa
Wciąż ciekaw nowych odczytów

Obserwator interpretuje zmienne koleje losu
Pasjonująca jest każda aura, mająca swój czas i miejsce
Lecz student pewnych rzeczy poznać nie chce

Student pyta się obserwatora:
Spójrz jakie fajne klimaty wokół nas a tu taka nuda
Obserwator odpowiada mu: poznaj piękno naszego klimatu

Obserwator tłumaczy studentowi
Chcesz być chmurą burzową cisnącą pioruny w tropikach
Spójrz jak piękne i pogodne są małe baranki

Obserwator dalej tłumaczy jemu:
Spójrz jaka mozaika klimatów
każdy na swój sposób piękny i unikalny

Obserwator mówi o życiu:
Wszystko się zmienia wraz z warunkami
cumulusy zmieniają się w cumulonimbusy a te zanikają

Jestem trwały pośród zmienności świata
Niczego nie pragnę, niczego nie odrzucam
Rejestruję każdą chwilę niepowtarzalną

Wszystko zmienne raz górę raz w dół
masy powietrza dążą do równowagi
tworząc rozmaite stany pogodowe

każde miejsce swój mikroklimat tworzy
tak odległy szczyt, czy dolina
tak ta stacja

Któż jest w stanie zrozumieć te dane?
Ten wzór i do czego to wszystko prowadzi?
Niewiedza do wiedzy a ta znów do niewiedzy.


Rozwój 
(Użyte skróty CAPE oznacza energię konwekcyjną CIN warstwę hamującą)

jak cumulus się rozwija tak my
niby takie same a każdy inny
jedne znikną małe
inne wzrosną do rangi burzowych

gdy wzrasta upada
i jak fala ponownie wznieść się stara
na każdym etapie rozwiać się może
i nie przewidzisz jego losu

światło Mądrości jak słońce
karmi i daje warunki do wzrostu
cumulus równy cumulonimbusowi
i jeden nie zazdrości drugiemu

każdy swe zasoby energii życiowej posiada
jak CAPE potencjał ma
wykorzystuje pełnię energii
bez wysiłku i oporów


inne nie znają swej potęgi
lęk jak CIN blokuje ich wzrost
trzeba się przebić!
trzeba użyć wspomagania


te niewątpliwie wystrzelić mogą
jak załadowane karabiny
na froncie wśród rozlicznych uskoków
i wspomagań wzrostu

delikatny Cu i wielki Cb są sobie równe
cu jest początkiem Cb końcem
gdy Cb zrzece się swej podstawy znika
gdy ją pielęgnuje rozwija się

to pasjonujące
słabe staje sie silne
a silne słabe
życie jak pogoda zmienna

każdego Cu formę wyznacza pasja
kto słaby siłę niech odkryje
kto silny niech pokorny się staje
gdyż dążący dojdzie a niepokorny zniknie za szybko


3 komentarze:

  1. " kto słaby siłę niech odkryje
    kto silny niech pokorny się staje
    gdyż dążący dojdzie a niepokorny zniknie za szybko" to jest piękne :)
    ciekawy, metaforyczny wpis :) Miłego popołudnia!

    OdpowiedzUsuń
  2. Fajne te wiersze:)
    A mi się podoba ten fragment:
    "gdy wzrasta upada
    i jak fala ponownie wznieść się stara
    na każdym etapie rozwiać się może
    i nie przewidzisz jego losu"
    Pozdrawiam!:)

    OdpowiedzUsuń